Two roads diverged in a yellow wood

#เรื่องของโฮย่า

Two roads diverged in a yellow wood. And sorry I could not travel both.


เวลานี้ที่อเมริกาเป็นฤดูใบไม้ร่วง สีใบไม้จะมีทั้งแดงเหลืองเขียว เป็นช่วงเวลาที่สวยมากๆ แต่ก็สั้นมากๆเช่นกัน จะมีช่วงที่สีใบไม้เป็นสีแดงเหลืองเต็มที่อยู่ไม่เกินสองสัปดาห์ก็จะเริ่มร่วง กลายเป็นใบสีน้ำตาลเต็มพื้น ทีนี้ก็งานเข้า ต้องกวาดบริเวณบ้านกันมากมาย

ฤดูนี้เป็นฤดูที่เราชอบมากที่สุดเพราะอากาศดีมาก สีสวย ได้อารมณ์ของความอยู่เมืองนอกที่คนจะมาเที่ยวเพื่อดูก็ยากด้วยความที่กะเวลาเพื่อมาตอนสีสวยสุดลำบาก

เราชอบพาโฮย่าออกไปเดิน state park แถวบ้าน คนไม่เยอะ ปล่อยโฮย่าเดินแบบไม่ใส่สายจูงได้ ไปได้ทุกวัน ถ้าเดินเทรลยาว จะใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง ระยะทาง 5 ไมล์ หรือจะไปเทรลสั้นก็ 30 นาทีแล้วมานั่งชิวๆต่อที่โต๊ะปิคนิค ดูพระอาทิตย์ตกดิน

เสาร์อาทิตย์มีเวลาอาจจะขับรถไปไกลหน่อย ไปเดินป่าปีนเขาจริงจัง โฮย่าน่าจะเป็นบูลด็อกตัวเดียวที่ไปปีนเขา แต่เค้าก็ทำได้และทำให้เค้าแข็งแรงอยู่มาจนทุกวันนี้ กำลังจะ 12 ขวบเดือนหน้าแล้ว

      

คิดถึงชีวิตที่อเมริกามั๊ย อยู่มา 16 ปี ก็มีบ้าง แต่น้อยครั้ง เพื่อนที่ย้ายกลับมาก่อนเคยบอกว่า ใช้เวลาประมาณ 3 ปีในการปรับตัวกลับเข้าสังคมไทย นี่ก็กลับมาสามปีกว่าแล้ว อืม ก็จริงของมัน เมื่อเรายอมรับถึงข้อแตกต่างที่อาจทำให้เรารำคาญใจได้แล้ว เรามีครอบครัว มีเพื่อน มี Hoya Barkery และสัตว์เลี้ยงอีกฝูงนึง ลูกได้พูดภาษาไทย ได้เรียนภาษาญี่ปุ่น ได้โตกับญาติพี่น้อง ทุกอย่างนี้เราทำที่อเมริกาไม่ได้ and there's nowhere else we'd rather be.

Two roads diverged in a wood- and I --
I took the one less travelled by, and that has made all the difference...


มีลูกลิงแล้วก็ไปได้นะ หอบไปด้วย เหนื่อยx2 แข็งแรงx2
 


Let's Grow Old Together
Hoya the Great. Mommy loves you.