หากถามว่าคิดถึงอะไรที่อเมริกามากที่สุด เราตอบได้แบบไม่ต้องคิดนาน คือกิจกรรม outdoorด้วยอากาศที่เย็น มี 4 ฤดูกาล ไอเวลาร้อนมันก็ร้อน แห้กๆ แหละนะ แต่เวลาเย็นมันก็มีอยู่เยอะ ทำให้เราได้มีโอกาสพาลูกหมาลูกลิงออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ ไปสัมผัสธรรมชาติ ขับรถเปิดกระจก เดินป่า ชมสวนสาธารณะ เช่าบ้านกลางเขา จิบไวน์ แช่อ่างน้ำร้อนกับมิตรสหาย ลืมเรื่องวุ่นๆในชีวิตไปได้พักนึง
 
การเดินเทรล

โฮย่าจะว่าไปก็ไม่ใช่หมาถึกที่จะขึ้นเขาลงห้วยอะไรขนาดนั้น แต่เราก็พยายามพาไปด้วยทุกที่ เพราะการออกกำลังกายย่อมดีต่อทั้งหมาและคน เทรลที่เมกาค่อนข้างดี คือหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตได้ มีคนรีวิวไว้เป็นเรื่องราวว่ากี่ไมล์ ชันแค่ไหน ใช้เวลากี่ชั่วโมง วิวสวยกี่ดาว แล้วหมาไปได้รึเปล่า โฮย่าเป็นหมาที่คนทักบ่อยเวลาไปเดินป่า เพราะนางเป็นบูลด๊อก ไม่มีใครพาบูลด้อกไปเดินป่ากัน ก็ดีใจว่าลูกเราเป็นบูลด้อกตัวเดียวที่พิชิตขุนเขา โฮย่าเดินส่วนใหญ่ก็จะรั้งท้ายของกลุ่ม ต้องดันตูดบ้างไรบ้าง มีเด็กเห็นรอยเท้าโฮย่าแล้วตกใจนึกว่ารอยเท้าหมี เพราะปู่โฮตรีนโตวมากเรย

เทรลในอเมริกาคนที่ขยันไปเค้าก็ขับรถกันไปเป็นวันๆ เพื่อปีนเขาลูกใหม่ๆ หอบเต้นต์ไปนอนกลางทางด้วย ส่วนเรานั้นปีนเป็น hobby ไม่ได้จริงจังมาก ก็จะมีไปอยู่ 6-7 เทรลที่ใช้เวลาไม่เกินวันนึง ขับรถไม่เกินสองชั่วโมง ได้เรตติ้งวิวสวยๆ มีบอกด้วยว่ามีน้ำมั๊ย เช่น ลำธารผ่านหรือน้ำตก บางอันหมาไปได้ บางอันไปไม่ได้ โชคดีที่เวอร์จิเนียร์แถวที่เราอยู่มีอุทยานหลายที่เลย บางอันต้องเสียตังค์ บางอันฟรี
 

อุทยานที่ใกล้บ้านที่สุดขับรถแค่ 15 นาทีชื่อ Mason Neck State Park สวยเลยทีเดียว ไปปิคนิกบ้าง เดินเทรลบ้าง มีสองเทรลให้เลือก ระยะทางประมาณ 5 ไมล์ ไม่มี elevation คือไม่ใช่เขา เป็นเดินป่าเฉยๆ มีที่ดูนก และมีชายหาดเล็กๆด้วย โฮย่าเคยไปเล่นอยู่บ้าง ช่วงพระอาทิตย์ตกสวยมากเลย
เทรลที่ยาวและยากที่สุดที่โฮย่าเคยไปเดินชื่อว่า Tibbet Knob กับ Big Schloss ระยะทางรวมกัน 7 ไมล์หรือประมาณ 12 กิโล เป็นภูเขาสองลูกที่อยู่ติดๆกัน ปีนลูกนึงเสร็จลงมากินข้าวกลางวันแล้วปีนขึ้นอีกลูก ใช้เวลารวมกันประมาณ 5-6 ชั่วโมง ตีนเขามี camp site ไว้ให้กางเต้นท์นอนได้ มีห้องน้ำ เราไม่เคยค้างคืนที่นี่เพราะไม่ได้ไกลจากบ้านมาก น่าจะเป็นเทรลที่เราชอบมากที่สุดด้วย เวลาที่ดีที่สุดในการไปเดินเทรล ปีนเขาคือช่วงเดือนมีนา-พฤษภา กับ ช่วง กันยา-พฤศจิกา เพราะอากาศกำลังดี จริงๆ ช่วงหน้าหนาวก็ไปได้นะ เพราะเวลาปีนเขาก็ร้อนเหงื่อแตกอยู่ดี แต่เราเป็นคนไม่ค่อยชอบอากาศหนาว (แต่ร้อนแบบเมืองไทยก็ไม่ไหวนะ) รู้สึกกว่าจะออกจากบ้านได้แต่ละทีมันลำบาก ต้องพันตัวหลายชั้น ไปปีนเขาถึงตัวอุ่น แต่ก็ลมปะทะหน้าหนาวอยู่ดี

การไปแคมป์

ทุกๆปีช่วงอาทิตย์สุดท้ายของเดือนพฤษภาคมเป็นวันแรงงาน labor day หยุดยาว 3 วันและเป็นช่วงที่อากาศดี เราก็จะชวนเพื่อนฝูง(ใหญ่)ไปแค้มปิ้งกัน ส่วนใหญ่เป็นคนไทย เตรียมอุปกรณ์จัดเต็มชนิดผัวฝรั่งงง แต่ไปหลายปีเข้าก็ชิน ครก เขียง หมูปิ้ง ข้าวเหนียว ไก่ย่าง มากันทั้งฟาร์ม นอนสองคืน อาหารอยู่ได้ทั้งอาทิตย์ เรามักจะไปที่เดิมทุกปีเพราะสวยสุด และไม่ไกล อยู่ติดแม่น้ำ เช้าๆมีหมอกลง มี camp site ใหญ่ ที่อเมริกา ไม่เหมือนเมืองไทย จะไปกางเต้นต้องจอง camp site ที่มีขอบเขตชัดเจน มีกำหนดว่ากางเต้นท์ได้กี่เต้นท์ นอนได้กี่คน เพื่อไม่ให้แออัดเกินไป ตอนกลางวันเราจะออกไปพายเรือคานู เล่นน้ำกัน ตกเย็นก็ก่อไฟ ดีดกีต้าร์ ปิ้งย่าง บรรยากาศดี๊ ดี
 
โฮย่าชอบการไปแคมป์เพราะได้เจอคน และได้กินหมูปิ้ง แต่โฮย่าไม่ชอบการนอนเต้นท์ เพราะมันไม่ใช่เตียงเหมือนที่บ้าน ก็ใช่น่ะสิ เรามีเตียงเป่าลมและถุงนอน กลางวันแม้อากาศดี แต่กลางคืนก็หนาวเอาเรื่องเหมือนกัน โฮย่าชอบขึ้นมานอนบนเตียงลมซึ่งทำให้เตียงยวบซ้ายยวบขวา เอาหัวพยายามยัดเข้ามาในถุงนอน พอไม่สบายก็ลุกเดิน สรุปว่าเราไม่ค่อยได้นอนกันหรอดเวลาไปกางเต้นท์ ตอนเช้าๆ โฮย่าก็ชอบไปตามเต้นท์คนอื่น เอาหัวดันซิป ใครรูปไม่มิดมีรูให้หัวปู่โฮเข้าได้ก็เสร็จ โดนปู่เปิดเต้นท์ปลุก
การเช่าบ้านน้อยในป่ากว้าง
 
ระบบ Airbnb มีมานานแล้วที่อเมริกา ที่คนทั่วไปให้เช่าบ้านพักตากอากาศ เราก็จะหาบ้านน้อยในป่าใหญ่ไปหย่อนใจกันซัก 2 คืนเมื่อมีเวลา จากบ้านที่เราอยู่ ขับไปไม่นานก็ถึง West Virginia, Maryland, และหลายๆ เมืองใน Virginia ที่เป็นเมืองเก่า หรือใกล้อุทยาน มีธรรมชาติน่าค้นหา น่าไปพัก ส่วนใหญ่ก็จะไปกับเพื่อนๆ ได้ทำอะไรกินกัน ก่อไฟบ้าง แช่น้ำบ้าง ออกไปชมถ้ำ ปีนเขา ดูใบไม้เปลี่ยนสี จุดประสงค์ใหญ่อันหนึ่งของการไปทริปเช่นนี้ ก็เพื่อโฮย่าได้รับความรักจากเพื่อนมนุษย์ของเรา โฮย่าชอบทำตัวขาดความอบอุ่น ไปออเซาะ นั่งตักทุกคนเหมือนตัวเองเป็นหมาเล็ก การเอานางเข้านอนเป็นเรื่องยากเพราะนางจะกางขา ขืนตัว ไม่เดิน เพราะจะอยู่รับแขกตลอด ต้องใช้วิธีทั้งอุ้ม ทั้งลากนางเข้าห้องนอน แล้วนางก็จะไปแหมะอยู่ตรงประตู เช้ามาก็เดินงุ่นง่านอยากออกไปรับแขก

คนมักพูดว่าโฮย่าเป็นหมาโชคดี ก็จริงแหละ ชีวิตนางดี แต่เราว่าเราก็โชคดีที่มีหมาตัวแรกเป็นปู่โฮ เอาจริงเราไม่เคยโตมากับหมาหรือสัตว์เลี้ยงใดๆ ไม่ได้เป็นคนชอบหมา เจอหมาเพื่อนตอนเด็กๆยังมีไล่ ไป่ไป๊ อยู่เลย เอิ๊กๆ แล้วตอนคิดว่าจะเลี้ยงหมาก็ไม่เคยคิดว่าจะเลี้ยงหมาตัวโต น้ำลายยืดขนาดนี้ แต่ก็คงมีคนกำหนดไว้แล้วล่ะมั๊ง ว่าต้องส่งหมาตัวนี้มาเปลี่ยนชีวิตเรา thank you for changing my life...